Kentli Kadınlar ve Çalışma Yaşamı (1998, Türkçe)
1970’li ve 80’li yıllarda ihracata yönelik sanayileşme politikalarını benimseyen bir çok “gelişmekte olan” ülkede, özellikle düşük ücretli emeğin kullanıldığı ihracat sektörlerinde, kadının işgücüne katılımının “işgücünün kadınlaşması” olarak adlandırılan bir olguya yol açacak şekilde hızla yükseldiği; ancak Türkiye’de 1980’den beri egemen olan uluslararası piyasalara entegrasyon stratejisine ve artan ihracata rağmen, kadın istihdamının benzer bir dönüşümden geçmediği görülmektedir. Aksine, Türkiye’de işgücünün giderek ‘erkekleşmesi’ olgusundan bahsetmek gerekir. Türkiye’deki iç göçün birinci derecede yöneldiği İstanbul’un gene en yoğun iç göç alan yerleşim merkezlerinden biri olan Ümraniye’de gerçekleştirilen araştırmada, kadınlarla yapılan yüzyüze görüşmelerde kendilerinin ve diğer hanehalkı üyelerinin demografik özellikleri, çalışma deneyimleri, çalışmama ya da işlerini terk nedenleri, göç profilleri, ücretli çalışmaya karşı tutumları, hareket özgürlükleri, karar güçleri ve kendi yaşamlarını yönlendirme yolundaki istekleri hakkında toplanan veriler ışığında, kadınların ekonomik alana katılımlarının kendi bireysel deneyimlerinden yola çıkarak, kadın bakış açısından irdelenmesi hedefleniyor.
İpek İlkkaracan
Bilanço 98: 75 Yılda Kadınlar ve Erkekler, s. 285-302.
Tarih Vakfı
İstanbul, 1998
